© Rootsville.eu

Greenwood playing Peter Green's Fleetwood Mac
support act: Ed De Smul

De Loods Aarschot
2017, march 23


club: De Loods

band: Greenwood
artist: Ed De Smul

© Rootsville 2017

review & photo: Freddie

 

We schrijven 4 mei 2016 toen ze in 'De Loods' te Aarschot als voorprogramma van Raphael Wressnig dringend op zoek moesten om het 'Magasin Dangereux' te vervangen. Redder in nood bleek toen Kris Valvekens aka 'de Kirri'. Hij kwam op een lumineus idee om met zijn kompanen van bij de 'Diamonds' een setje in elkaar te steken waarbij Peter Green en zijn Fleetwood Mac in de kijker kwamen te staan. Een naam werd toen lukraak gekozen en zo kwam 'Fleetknoet Mac' op de affiche te staan, FleetKNOET...hei'jem. Het daaropvolgende concert zou zo een beetje legendarisch worden en dus kon en mocht een vervolg niet uitblijven. De band is een beetje gefinetuned en ook de naam werd omgevormd tot 'Greenwood', al leefde dit spinsel wel al een tijdje bij 'de Kirri'.

We hebben als gitaristen Luc Canters en Kirri en 3de guitarslinger is nog steeds Luc's zoon, Zenn Canters. De ritme sectie daaraan werd gesleuteld en naast bassist Marc 'Rosso' Van Puyenbroeck is er nu drummer Herman Cambre. Het repertoire is gelukkig hetzelfde gebleven en nu maar hopen dat die 'zwarte voodoo madam' er ook nog zal bij zijn. Als voorgerecht krijgen we eerst Ed De Smul, de smoelschuiver en frontman van Ed & The Gators.


Voor mezelf en ook voor alle aanwezigen hier vanavond was het soloproject van Ed De Smul een primeur, enkel 'De Kirri' wist wat er op ons af zou gaan komen. Ed installeerde zich op het podium met 1 neckrack, enkele bluesharpjes en 3 akoestische gitaren in aanslag. Nu lagen aan zijn voeten enkel 2 percussie-toestanden in de vorm van 2 voetboxen, eentje als 'snare' en aan de linkervoet de bass drum, maar dat zou vlug gaan veranderen. Van Ed De Smul vernam ik dat hij als muzikant zich wel thuis voelt in dit soloproject maar nog meer met zijn 'Gators'. Om zijn 'skills' als singer-songwriter nog meer in de kijker te komen zetten wordt met deze veelal eigen geschreven originals een CD opgenomen die de fans rond juni zullen kunnen aanschaffen.

Openen doet hij op een rustige en zeer Americana gerichte manier en in deze 'Still On My Mind' is zelfs de geest van een Neil Young waar te nemen. Iedereen richtte zijn focus op Ed maar van enig 'movement' was nog geen sprake, laat het ons een verkenningsronde noemen. Nummers als 'My Love For You' en 'Do Nobody Wrong' deden me denken dat ook Ed met enige 'lovers quarrel' zat te worstelen maar al vlug kregen we heerlijke country blues voorgeschoteld en liet hij de Oost-Vlaamse Delta hier in Aarschot neerstrijken om zo bezit te nemen van 'de Demer'.

Nummers als 'Fools on The Hill' en 'No Place To Run' maakten dat we hoegenaamd geen covers in dit genre misten en zette 'De Loods' al meer dan in beweging. Gesteund door het welgemeend applaus van het Aarschotse music-minded publiek begon Ed De Smul dan aan een reeks van traditionals en ook deze waren om 'U' tegen te zeggen. Over 'Rollin' 'n Tumblin' langsheen de Creolse bayou met 'Jambalaya' naar 'It's Nobody's Fault But Mine' deden 'Hambone Willie', 'Hank Williams' en Blind Willie Johnson herleven en zo kwam het dat we hier onze 'Vloamse' en blanke versie van een Guy Davis te horen kregen. Meer dan sterk en een aanrader met stip...


Na deze meer dan geslaagde 'support act' werd het tijd om te beginnen aan de hoofd-act voor vanavond en daar waren die van, Aarschot en de Kempen in eerste instantie voor naar 'De Loods' gekomen. Nog enkele aanpassingen van PA-man Daniel en they are ready to go...

Met de aankondiging van 'de Kirri' dat de Fleetwood Mac fans geen 'Go Your Own Way' of 'Sara' hoeven te verwachten maar toch bedankt waren voor de sponsering vlogen deze 'kleppers' er meteen in met een instrumentale versie van 'Like It This Way', en zo zitten we onmiddellijk in de blues periode van Peter Green's Fleetwood Mac. Van 'minute one' krijgen we hier een heerlijke conversaties tussen 2 'Les Paul' en een 'Telecaster' voor de kiezen. Van een binnenkomer gesproken.

Fleetwood Mac werd in 1967 opgericht door gitarist Peter Green en door dat de beginperiode van deze band geïnspireerd werd door de Britse Blues Revival van de sixties werd de groep in eerste instantie omgedoopt tot Peter Green's Fleetwood Mac. Pas na het vertrek van Peter Green gooiden drummer Fleetwood Mac en bassist John McVie het over een andere boeg. Gelukkig voor de aanwezige blues liefhebbers blijft de muziekkeuze beperkt tot het gedeelte met Peter Green.

Natuurlijk zijn er ook wat fans aanwezig van de respectievelijke muzikanten en daardoor niet meteen vertrouwd met Green's werk maar met 'Black Magic Woman' krijgen ze dan toch een meer dan bekend nummer te aanhoren. Toch zie ik er nog een paar denken van ...hé Carlos Santana ;-). 'Comin' Your Way' wordt dan de 2de uitschieter van de avond en wanneer Kirri, Luc en Zenn hun zoveelste duel aangaan raakt iedereen hier meer en meer in extase. Van een totale begeestering gesproken!

Vader en zoon Canters mogen dan een klein intermezzo geven met de 'Jigsaw Puzzle Blues' en daarna mag Ed De Smul als 'special guest' zijn kunnen laten horen als harper op 'Long Grey Mare'. De temperatuur is hier in 'De Loods' al een tijdje aan het stijgen waardoor 'Before the Beginning' door het 'rumba ritme' iets excotisch meekrijgt. Met 'Sandy Marie' krijgen de rockers dan weer hun ding in a rockin' slide good way en leren we dat Peter Green toch een zekere diversiteit aan de dag kwam te leggen.

En dan wordt het stilaan tijd voor een apotheose om u tegen te zeggen...

I can't help about the shape I'm in
I can't sing I ain't pretty and my legs are thin
But don't ask me what I think of you
I might not give the answer that you want me to

Met 'Oh Well' smelt ook de allerlaatste aanwezige voor deze 'Greenwood' en zitten de gitaar duels op een hoogtepunt. Voor diegene die 'in love' zijn komen dan enkele betoverende momenten met 'Albatross' en schreeuwen we het uit van 'Need Your Love So Bad' waardoor die 'Rablin' Pony' een beetje in de schaduw komt te staan. Het ging hier vanavond allemaal over 'Green' maar toch komt 'More' er ook nog aan te pas en na 'Man of The World' horen we Vic Varenwinkel uit volle borst schreeuwen...da we da nog meuge mee make!!!

Respect voor de 'legacy' van Peter Green maar zeker ook voor deze klasbakken van 'Greenwood' want dit was af en daar is geen speld tussen te krijgen..Sjapoooo!

Je kan deze 'tribute' aan Peter Green's Fleetwood Mac vastleggen via www.kirrimusic.be een feestje is dan gewaarborgd!!!

love was all around...





but also respect!

 

more and larger pics on